Gezinsbegeleiding

Vacature Ouder-/ gezinsbegeleider

Om ons team te versterken zijn wij per direct op zoek naar een ouder-/ gezinsbegeleider.

 

Thuisonderwijs altijd mogelijk

Gisteren (7 mei 2020) zijn in de Tweede Kamer twee moties aangenomen, waarvan een met algemene stemmen, die onderwijs op afstand blijvend mogelijk maken. Dit is voor kinderen en jongeren die onvrijwillig geen onderwijs kunnen volgen en daardoor thuiszitters zijn geworden, een positief gevolg van de maatregelen rond het coronavirus.

Nu het onderwijs op afstand noodgedwongen tot stand is gekomen vindt de Tweede Kamer dat de opgedane ervaring moet worden gebruikt voor de aanpak van thuiszitters, kinderen en jongeren die door omstandigheden geen klassikaal onderwijs kunnen volgen. Ook is besloten dat de kinderen en jongeren die middelen, zoals een computer en internetverbinding, nu tijdelijk hebben gekregen deze middelen ook na de crisis kunnen houden. Hoe de uitvoering hiervan gaat verlopen moet nu uitgewerkt worden.

Geloof in passend onderwijs

Onze jarenlange lobby voor passend onderwijs aan kinderen en jongeren met een beperking werpt met hulp van de crisis door het coronavirus nu zijn vruchten af. Door de crisis was onderwijs op afstand binnen een week geregeld. In het verleden was dit vrijwel niet mogelijk. Vorig jaar hebben we nog een informatiebijeenkomst in de Tweede Kamer georganiseerd waarin we hebben laten zien dat samenwerking onderwijs en zorg en maatwerk wel mogelijk is. Zie eerdere berichten en onze film hieronder.

We zijn blij dat het nu echt is doorgedrongen en kinderen en jongeren die uitvallen omdat klassikaal onderwijs niet geschikt is toegang tot onderwijs hebben en houden. We gaan ons hiervoor optimaal inzetten, zodat het in de praktijk ook daadwerkelijk gaat werken.

Bron: www.pgb.nl  (Per Saldo 8 mei 2020)

Geweld door kinderen met een beperking

Groot taboe, maar columnist spreekt erover: geweld door kinderen met beperking

Kinderen met een verstandelijke beperking of gedragsstoornis kunnen overprikkeld raken en agressief worden. Richting hulpverleners, maar ook richting de eigen ouders. Het is geen onbekend fenomeen, maar er wordt nauwelijks over gesproken.
Vandaag wel. Een bericht van Volkskrant-columniste Harriët Duurvoort over haar 8-jarige zoon, die verstandelijk beperkt is en autisme heeft, maakt op Twitter een hoop los. “Het grootste verdriet. De vellen hangen weer van mijn armen. Mijn schenen zijn kapot. Ik haal zo deze tweet weg. Maar dit is mijn realiteit”, schrijft de columniste.

Duurvoort krijgt op het sociale medium veel steunbetuigingen, maar onder de reacties zijn ook berichten van ouders met gelijksoortige ervaringen.
“Wij horen dagelijks van ouders die met geweld van hun kind te maken krijgen. Dit komt voor bij kinderen met autisme, maar ook bij kinderen met een verstandelijke beperking, ADHD, Gilles de la Tourette of opgelopen trauma’s. Het gaat vaak om meervoudige problematiek”, zegt woordvoerder Joli Luijckx van de Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA).

Angst en onbegrip
Er heerst volgens de NVA een taboe op het onderwerp omdat ouders de maatregelen vrezen die instanties kunnen nemen wanneer een kind vaak of voortdurend agressief gedrag vertoont. “Als jouw kind om die reden zorg nodig heeft, wordt daar regelmatig melding van gemaakt bij Veilig Thuis (ook wel bekend als het Advies- en Meldpunt Huiselijk Geweld en Kindermishandeling, red.). Ouders zijn daar bang voor, ze willen niet dat hun kind onder toezicht wordt geplaatst.”
Daarnaast is er niet altijd begrip voor de situatie in de directe omgeving, bij vrienden en familie. Luijckx: “Dat is heel triest. Je hoopt op steun, maar soms wordt er getwijfeld aan jouw kunde als ouder.”

Toch zijn er ouders die zich durven uitspreken. Naast Duurvoort is dat bijvoorbeeld actrice en theatermaakster Romana Vrede. Zij toert deze maand weer door het land met de voorstelling Who’s afraid of Charlie Stevens, uit 2016, over haar verstandelijk beperkte en autistische zoon. Op de website over het stuk schrijft Vrede:
“Charlie is een kind maar fysiek een man (…). De woede-uitbarstingen als hij overprikkeld raakt, zijn inmiddels gevaarlijk. Laatst kreeg hij er een, achterop de fiets bij zijn vader. Meteen politie erbij. Een van de begeleiders loopt een hersenkneuzing op.”
Zowel Vrede als Duurvoort wilden aan de NOS liever geen verdere toelichting geven over de problematiek. Uit het werk van de theatermaakster en de columniste wordt duidelijk dat beide moeders hopen op betere zorg voor hun zoons en een plek voor hen in de maatschappij, in plaats van langs de zijlijn.

Goedkope opvoedcursus
Ook de NVA maakt zich daar hard voor. “Op dit moment is de jeugdhulp voor deze kinderen niet adequaat en de ouders krijgen te weinig begeleiding. Gemeenten moeten jeugdhulp regelen, maar die laten steken vallen. Je zou willen dat er altijd therapie aangeboden wordt aan zowel de ouders als het kind – in een dagopvang of eventueel tijdens een opname”, zegt Luijckx.
“Er zijn goede voorbeelden van ouders die thuis hulp krijgen en er is ook logeeropvang, maar niet in alle gemeenten”, zegt Luijckx. “Gezinnen met een agressief kind worden regelmatig afgescheept met een goedkope opvoedcursus of andere niet passende hulp. Er is veel te weinig maatwerk. Ouders zijn overbelast en voelen zich machteloos.”
In samenwerking met Oudervereniging Balans en verschillende andere organisaties is de NVA een petitie gestart voor passende zorg en passend onderwijs voor alle kinderen met complexe problematiek. Op 26 juni wordt de petitie aangeboden aan de Tweede Kamer.

Bron: https://nos.nl/l/2288660

Peuter met autisme vermijdt oogcontact niet bewust

Peuter met autisme vermijdt oogcontact niet bewust

Nieuw onderzoek wijst uit dat peuters met autisme oogcontact niet met opzet vermijden, maar simpelweg het belang ervan onderschatten.

Verminderd oogcontact is een bekend symptoom van autisme. Waarom kinderen met autisme minder naar de ogen van anderen kijken, is onbekend. Er zijn twee mogelijke verklaringen: kinderen met autisme vermijden oogcontact, omdat ze het stressvol en vervelend vinden om een ander in de ogen te kijken. Of kinderen met autisme kijken minder naar de ogen van andere mensen, omdat ze de sociale aanwijzingen die oogcontact kan opleveren niet belangrijk achten.

Nieuw onderzoek
Een nieuw onderzoek, verschenen in het blad American Journal of Psychiatry schept nu meer duidelijkheid. De schrijvers van het paper stellen dat peuters met autisme oogcontact niet met opzet vermijden. Ze baseren die conclusie op een experiment met 86 tweejarige kinderen. Sommigen van hen hadden autisme.

Het experiment
De onderzoekers lieten de kinderen een filmpje kijken. “Voor elk filmpje lieten we een kleine foto op het scherm verschijnen om de aandacht van het kind te krijgen en wanneer het kind vervolgens keek naar de plek waar de foto was verschenen, keek het of direct in de ogen van een andere persoon of keek het weg van de ogen van een andere persoon,” vertelt onderzoeker Jennifer Moriuchi. “Toen we dit herhaaldelijk deden, ontdekten we dat jonge kinderen met autisme recht in de ogen bleven kijken. Net als hun leeftijdsgenoten zonder autisme keken ze niet weg van de ogen en probeerden ze de ogen niet te vermijden.” Wanneer de kinderen aan verschillende ‘soorten’ oogcontact werden blootgesteld – het ene oogcontact was betekenisvoller dan het andere – bleken de kinderen met autisme wel minder naar de ogen van andere mensen te kijken dan hun leeftijdsgenoten zonder autisme. “Deze resultaten zijn in strijd met het idee dat jonge kinderen met autisme oogcontact actief proberen te vermijden,” stelt onderzoeker Warren Jones. “Ze kijken niet minder naar de ogen omdat ze liever geen oogcontact maken, maar omdat ze de sociale significantie van oogcontact niet lijken te begrijpen.”

Angst
Sommige oudere kinderen en volwassen mensen met autisme geven aan dat oogcontact met anderen gevoelens van angst oproept. “Onze resultaten zijn niet bedoeld om deze persoonlijke ervaringen tegen te spreken,” stelt Jones. “Voor kinderen met autisme kunnen sociale signalen verwarrend zijn. En wanneer kinderen volwassen worden, kunnen die signalen nog lastiger te begrijpen zijn.”

Het onderzoek is heel belangrijk, benadrukt Moriuchi. Want de twee verklaringen die men eerder voor verminderd oogcontact had, zijn heel verschillend en resulteren ook in totaal verschillende behandelingen. “Door te achterhalen welke verklaring klopt, weten we zeker dat we het juiste onderliggende probleem aanpakken.”

Bron: Scientias

Autisme later herkend bij meisjes

Autisme wordt bij meisjes vaak later herkend dan bij jongens. Vaak wordt het pas ontdekt als er emotionele- en gedragsproblemen ontstaan, maar dat is eigenlijk te laat.

Dat zeggen het Erasmus MC in Rotterdam en ggz-instelling Yulius op basis van een onderzoek.

Het was al bekend dat autistische meisjes minder snel gediagnosticeerd worden dan jongens. Uit het nieuwe onderzoek blijkt dat het vaak zelfs pas wordt opgemerkt als er serieuze problemen ontstaan.

“Omdat meisjes in het algemeen gevoeliger zijn voor sociale verwachtingen dan jongens, kunnen zij het als een grotere last ervaren als zij sociaal niet goed meekomen”, aldus onderzoeksleider Kirstin Greaves-Lord. “Zich toch proberen aan te passen en hun beperkingen verbergen kan leiden tot angst, somberheid, boosheid of lichamelijke klachten. Eigenlijk is het leed dan dus al geschied.”

De onderzoekers pleiten voor meer aandacht voor het feit dat autisme zich bij meisjes anders uit dan bij jongens, zodat er niet pas wordt ingegrepen als de situatie de hand loopt.

Sekseverschillen
Voor het onderzoek werden ruim duizend kinderen tussen de 2,5 en 10 jaar oud gescreend. Hetzelfde percentage jongens als meisjes kreeg een risicoscore op autisme. Toch werden jongens na vervolgonderzoek ruim twee keer zo vaak met autisme gediagnosticeerd.
Mogelijk kunnen meisjes hun beperkingen tijdens onderzoek beter verbergen. De onderzoekers waarschuwen dan ook voor het missen van autisme bij meisjes. Greaves-Lord: “Enerzijds moeten we niet te snel een diagnose geven. Anderzijds wil je voorkomen dat problemen al geëscaleerd zijn. Dat kunnen we doen door meer oog te hebben voor sekseverschillen.”
Het onderzoek wordt deze week gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Autism.

Bron: www.nu.nl

Passend onderwijs

Passend onderwijs Twee jaar na invoering van passend onderwijs signaleert de Onderwijsraad een aantal aandachtspunten die succesvolle evaluatie en invoering van passend onderwijs in de weg staan: de ontoereikende informatie op leerlingniveau en het ontbreken van een dekkend ondersteuningsaanbod. Bovendien is de onderwijspraktijk nog te weinig betrokken. Sinds de invoering van passend onderwijs zijn scholen […]

Pluim voor stagebegeleiders