Peuter met autisme vermijdt oogcontact niet bewust

Peuter met autisme vermijdt oogcontact niet bewust

Nieuw onderzoek wijst uit dat peuters met autisme oogcontact niet met opzet vermijden, maar simpelweg het belang ervan onderschatten.

Verminderd oogcontact is een bekend symptoom van autisme. Waarom kinderen met autisme minder naar de ogen van anderen kijken, is onbekend. Er zijn twee mogelijke verklaringen: kinderen met autisme vermijden oogcontact, omdat ze het stressvol en vervelend vinden om een ander in de ogen te kijken. Of kinderen met autisme kijken minder naar de ogen van andere mensen, omdat ze de sociale aanwijzingen die oogcontact kan opleveren niet belangrijk achten.

Nieuw onderzoek
Een nieuw onderzoek, verschenen in het blad American Journal of Psychiatry schept nu meer duidelijkheid. De schrijvers van het paper stellen dat peuters met autisme oogcontact niet met opzet vermijden. Ze baseren die conclusie op een experiment met 86 tweejarige kinderen. Sommigen van hen hadden autisme.

Het experiment
De onderzoekers lieten de kinderen een filmpje kijken. “Voor elk filmpje lieten we een kleine foto op het scherm verschijnen om de aandacht van het kind te krijgen en wanneer het kind vervolgens keek naar de plek waar de foto was verschenen, keek het of direct in de ogen van een andere persoon of keek het weg van de ogen van een andere persoon,” vertelt onderzoeker Jennifer Moriuchi. “Toen we dit herhaaldelijk deden, ontdekten we dat jonge kinderen met autisme recht in de ogen bleven kijken. Net als hun leeftijdsgenoten zonder autisme keken ze niet weg van de ogen en probeerden ze de ogen niet te vermijden.” Wanneer de kinderen aan verschillende ‘soorten’ oogcontact werden blootgesteld – het ene oogcontact was betekenisvoller dan het andere – bleken de kinderen met autisme wel minder naar de ogen van andere mensen te kijken dan hun leeftijdsgenoten zonder autisme. “Deze resultaten zijn in strijd met het idee dat jonge kinderen met autisme oogcontact actief proberen te vermijden,” stelt onderzoeker Warren Jones. “Ze kijken niet minder naar de ogen omdat ze liever geen oogcontact maken, maar omdat ze de sociale significantie van oogcontact niet lijken te begrijpen.”

Angst
Sommige oudere kinderen en volwassen mensen met autisme geven aan dat oogcontact met anderen gevoelens van angst oproept. “Onze resultaten zijn niet bedoeld om deze persoonlijke ervaringen tegen te spreken,” stelt Jones. “Voor kinderen met autisme kunnen sociale signalen verwarrend zijn. En wanneer kinderen volwassen worden, kunnen die signalen nog lastiger te begrijpen zijn.”

Het onderzoek is heel belangrijk, benadrukt Moriuchi. Want de twee verklaringen die men eerder voor verminderd oogcontact had, zijn heel verschillend en resulteren ook in totaal verschillende behandelingen. “Door te achterhalen welke verklaring klopt, weten we zeker dat we het juiste onderliggende probleem aanpakken.”

Bron: Scientias